این خبر یک خبر اختصاصی از مصاحبه با فلیکس بائومگارتنر از دوستان ما در ردبول است و ربطی به تکنولوژی ندارد.

فلیکس بائومگارتنر، ورزشکار اکستریم اتریشی بیس جامپ‌های بی‌شماری را از جذاب‌ترین نقاط دنیا انجام داده است. پرش از مجسمه مسیح ناجی در ریو، برج‌های دوقلوی پتروناس در کوالالامپور و آسمان‌خراش ۱۰۱ در تایوان. این پرش‌ها را باید به پرواز او بر فراز کانال مانش در قالب صقوط آزاد با بال‌های کربنی اضافه کرد؛ پروازی که برای فلیکس عنوان اولین انسان پرنده بر فراز این کانال را به ارمغان آورد. روز هشتم اکتبر ( ۱۷ مهر) روزی است که تمامی رکوردهایی که فلیکس تا الان به کلیکسیون افتخاراتش اضافه کرده کوچک جلوه خواهد کرد: این مرد ۴۳ ساله پا به شجاعانه‌ترین ماجراجویی زندگی‌اش گذاشته است: ردبول استراتوس.

چرا می‌خواهید این مأموریت را انجام دهید؟
فلیکس بائومگارتنر: من چالش را دوست دارم و تلاش برای تبدیل شدن به اولین انسانی که رکورد سرعت صوت را می‌شکند، چالشی بی‌همتاست. اما اگر بخواهید انگیزه ما را برای انجام این پروژه صرف رکوردشکنی‌اش بدانید، باید به شما بگویم مثل این است که از دور به نوک توده یخی نگاه کنید. ردبول استراتوس فرصتی برای جمع‌اوری اطلاعاتی است که به پیشرفت روش‌های نجات جان فضانوردان و خلبانان در شرایط کنونی و توریست‌های فضایی آتی کمک می‌کند. اثبات این مدعا که انسان می‌تواند دیوار صوتی را در لایه استراتوسفر بشکند و به زمین بازگردد، قدمی رو به جلو در پروسه جان سالم به در بردن از فضایی است که تا به حال برای بشر ناشناخته بوده است. 

آیا این پرش محدودیت‌های انسانی را به چالش می‌کشد؟
فلیکس بائومگارتنر: یکی از مسائل ناشناخته بشری این است که بدن انسان در صورت رسیدن به سرعت صوت، چگونه واکنش نشان خواهد داد. اثرات رسیدن به سرعت مافوق صوت و برگشت به حالت عادی مسئله‌ای ناشناخته است. این یکی از مسائلی است که امیدواریم در قالب این پروژه به آن برسیم. شاید یک روز موفق شویم فضانوردانی که سفینه‌شان در فضا خراب شده را سالم به زمین برگردانیم. وقوع این اتفاق مثل این است که پای تماشای فیلمی تخیلی نشسته‌اید اما بدون شک علوم فضایی به این سمت در حال حرکت است. بنابراین اطلاعاتی که نشان می‌دهد بدن من در طول این مأموریت چه واکنشی خواهد داشت، اطلاعات ارزشمندی است.

با نزدیک شدن به این پرش، آیا هیچ ترسی از قدم گذاشتن به دنیای ناشناخته ندارید؟
فلیکس بائومگارتنر: قطعاً چرا. اما سال‌های حضور من در دنیای ورزش‌های خطرناک و هیجانی به من یاد داده که از ترس‌هایم را به نفع خودم استفاده کنم. ترس تبدیل به دوست من شده است. این چیزی است که باعث می‌شود من گاهی اوقات از حدود تعیین‌شده پایم را فراتر بگذارم. در مأموریتی مثل ردبول استراتوس، باید از لحاظ ذهنی در آمادگی کامل باشید و روی کاری که انجام می‌دهید، کنترل کامل داشته باشید. من کاملاً خودم را برای این پروژه آماده کرده‌ام. تیمی فوق‌االعاده کنار من است و مطمئنم اگر به موفق شدن پروژه ایمان نداشتند، تا به حال کنار کشیده بودند. من به تخصص آنها اعتماد دارم و این اعتماد است که منجر به اعتماد به نفس من شده است.

مسلماً ضربان قلب تو نه زمانی که می‌خواهی بپری بلکه موقع بلند شدن از روی صندلی و آماده شدن برای پرش است. اینطور نیست؟
فلیکس بائومگارتنر: من پروسه تکنیکی کاری که باید قبل از پرش انجام دهم را جز به جز طراحی و تمرین کرده‌ام. باید ۴۰ قدم عادی بردارم که این قدم‌ها نظمی خاص را دنبال می‌کنند. این لحظه‌ای است که ایمان می‌آورید چقدر به پروژه وابسته‌اید؛ جایی که کسی نمی‌تواند به شما کمک کند. درست قبل از انجام پروژه، ضربان قلبم پایین خواهد آمد چون این اتفاق زمانی می‌افتد که روی بسیاری از مسائل کنترل خواهم داشت. من سال‌هاست کار سقوط آزاد انجام می‌دهم و ۲۵۰۰ بار این کار را انجام داده‌ام. پس به شما می‌گویم که پرش کار من است. قبل از اینکه بپرم می‌دانم که دارم به آنچه دوست دارم می‌رسم.

وقتی راجع به خود پرش صحبت می‌کنیم، مهمترین مسئله‌ای که به ذهن شما می‌رسد، چیست؟
فلیکس بائومگارتنر: این است که می‌دانم باید خودم را به ثبات برسانم تا به سرعت صوت برسم. با تجربه‌ای که در هوا دارم، آنقدر سخت نیست. اما باید به ثبات رساندن حالت بدنی‌ام به مقاومت باد احتیاج دارم. مشکل اینجاست که برای حدود ۳۰ ثانیه هیچ لایه‌ای از هوا وجود ندارد و به همین دلیل نمی‌توانم روی چرخش بدنم کنترلی داشته باشم. گرچه، در آزمایش‌هایی که داشتیم، همواره توانسه‌ام به محض وجود هوا خودم را به ثبا برسانم. 

کار ترمیم کپسول باعث شد تا تغییراتی روی برنامه اصلی‌تان بدهید. آیا توانسته‌اید با این تغییرات کنار بیایید؟
فلیکس بائومگارتنر: مسلماً بهتر بود اگر کپسول آسیب نمی‌دید. اما ما خوش‌شانس بودیم و تیم هم کاری عالی انجام داد. شخصاً برایم مهم بود تا کمی انرژی از دست رفته‌ام را هم از لحاظ ذهنی هم بدنی دوباره به دست آورم. همیشه وقتی تغییری در برنامه‌ها رخ می‌دهد، اوضاع کمی به هم می‌ریزد. اما بعد از ۲۵ سال حضور در دنیای اکستریم و ورزش‌های خطرناک، یاد گرفته‌ام با این‌گونه مسائل چگونه کنار بیایم. آزمایش آخر کاملاً موفقیت‌آمیز بود و کل تیم از همین حالا به روز ۸ اکتبر ( ۱۷ مهر) فکر می‌کنیم.

سقوط آزاد فلیکس بائومگارتنر از ارتفاع ۳۶۵۷۶ متر را می‌توانید به طور زنده از سایتwww.redbullstratos.com تماشا کنید.

منبع :

سایت ردبول فارسی